antropolog Roger Keesing zdefiniował bridewealth jako „płatności od męża i jego krewnych do krewnych panny młodej.”Zasadniczo oznacza to, że małżeństwa panny młodej to te, w których pan młody (i często jego rodzina) przekazuje w jakiejś formie zapłatę rodzinie panny młodej w celu oficjalnego zawarcia małżeństwa. Zazwyczaj „te płatności bilansują przeniesienie praw do seksualności żony, usług pracy, pobytu i płodności” (Keesing 1981 : 508). Płatności te były tradycyjnie dokonywane w formie kosztowności (np. muszla kosztowności w Pacyfiku, bydło w większości części Afryki i zwierząt gospodarskich i biżuterii w wielu krajach Azji). Jednak coraz bardziej zglobalizowane gospodarki RYNKOWE informują o towarach na współczesnych giełdach, które mogą składać się z gotówki, praktycznych potrzeb i narzędzi, a także dóbr luksusowych. Małżeństwo pozostaje najczęstszą formą zawarcia małżeństwa na świecie. Wśród 563 kultur wymienionych w „światowym Atlasie kultur” (1981), 226 praktykujących.
uzasadnienie Bridewealth
Antropologia porównawcza wykazała, że bridewealth jest bardziej prawdopodobne wśród populacji, których głównym sposobem pozyskiwania żywności jest ogrodnictwo lub pasterstwo. Zazwyczaj społeczeństwa te występują we wschodniej i północnej Afryce, na Bliskim Wschodzie, w Azji Środkowej i na Pacyfiku. W wielu z tych społeczeństw, gdy dziewczyna wychodzi za mąż, opuszcza rodzinę rodziców, a czasami swoją wioskę i kontynuuje życie w wiosce lub rodzinie męża (virilocality). W nowym życiu małżeńskim, praca panny młodej przynosi korzyści mężowi (a czasami rodzinie mężów) i nie przynosi już korzyści rodzinie, w której się urodziła.
panna młoda ma na celu nawiązanie silnych więzi społecznych poprzez otwarcie dróg pokrewieństwa między rodzinami panny młodej i pana młodego oraz sformalizowanie sojuszu między różnymi klanami. Wielu mówi o narzeczeństwie jako o wyrazie szacunku dla dziewczyny i jej rodziny oraz o wyrazie uznania dla ciężkiej pracy, jaką włożyli w wychowanie jej. Jest również rozumiany jako forma rekompensaty za utratę pracy, produktywności i reprodukcji, rodzina panny młodej ponosi, gdy wychodzi za mąż i wyprowadza się. Jej dzieci będą należeć do rodu i klanu ich ojca.
znana również jako Cena panny młodej, Token panny młodej lub pod różnymi nazwami potocznymi (np. lobola w RPA, sin sod w Tajlandii, walwar w Afganistanie lub ambra poka wśród Maringów Papui-Nowej Gwinei), praktyka wymiany dóbr z rodziny męża na rodzinę panny młodej po ślubie była praktykowana od wieków. Kodeks Hammurabiego szczegółowo opisuje tę praktykę w starożytnej Mezopotamii, Księgi Rodzaju i wyjścia dyktują przepisy dotyczące zapłaty Moha (od pana młodego do ojca panny młodej), a fragmenty Iliady i Odysei sugerują, że ślub był zwyczajem w homeryckiej Grecji. Praktyka płacenia ślubów utrzymuje znaczenie kulturowe w wielu współczesnych społeczeństwach, gdzie utrzymuje się nie tylko na obszarach wiejskich, ale także w środowisku miejskim, w tym w związkach małżeńskich dobrze wykształconej Klasy średniej i wyższej.
: Ograniczenia dotyczące mężczyzn
chociaż wiele osób w społecznościach, w których praktykuje się ślub, ceni sobie zwyczaj jako metodę łączenia rodzin, jako demonstrację zdolności potencjalnego męża do zapewnienia przyszłości kobiety i bardziej ogólnie jako materialny wyraz wartości kobiet w ich społeczeństwach, praktyka ta jest krytykowana przez wielu. Inflacja w ilości i kosztach wymienianych przedmiotów, jak również sumy pieniędzy często wymagane w giełdach narzeczeńskich, jest szeroko potępiana, nawet przez praktykujących ją, i stwarza sytuacje, w których niektórzy mężczyźni, zwłaszcza ci, którzy pochodzą z niższych lub zubożałych klas społecznych, nie są już w stanie zawrzeć małżeństwa, ponieważ brakuje im niezbędnych funduszy. Inflacja w płatnościach za młodu i rosnąca monetaryzacja praktyki są często źródłem długów gospodarstw domowych. W niektórych społeczeństwach wzrost ten może prowadzić młodych mężczyzn do zaciągania pożyczek, często równoważnych kilkuletniej pensji, a w skrajnych przypadkach do kradzieży, aby zaspokoić wymagania rodzin swojej panny młodej (na przykład rosnący problem „szelestu bydła” korelował z żądaniami młodych w krajach takich jak Kenia i Sudan Południowy). We wszystkich przypadkach młoda para jest zadłużona moralnie lub / i finansowo wobec rodziny męża.
:
W wielu społeczeństwach mówi się, że praktyka ta jest związana z małżeństwami dzieci i małżeństwami przymusowymi, ponieważ małżeństwo córek jest sposobem na zdobycie pieniędzy przez zubożałe rodziny. Dalsi krytycy panny młodej twierdzą, że praktyka ta nie tylko aprobuje, ale zachęca do przemocy domowej i utrudnia sprawowanie władzy przez kobiety, zwłaszcza w przypadku rozwodu i opieki nad dziećmi pochodzącymi z małżeństwa. W czasach, gdy prawo zwyczajowe współgra z prawem współczesnym, opieka nad dziećmi jest często udzielana ojcu i jego rodzinie, ponieważ prawo małżeńskie ma również zapewnić produkty płodności kobiet. Ponadto, w przypadku gdy kobieta ubiega się o rozwód w związku, w którym zapłacono za ślub, jej rodzina jest na ogół zobowiązana do zwrotu za ślub w całości lub w części. Kobiety, które nie są w stanie zmobilizować niezbędnych środków na zwrot kosztów (za pośrednictwem swoich rodzin, lub innego mężczyzny, który jest zainteresowany poślubieniem ich), nie są więc w stanie opuścić nieszczęśliwych, a nawet gwałtownych związków.
chociaż zwolennicy praktyki często twierdzą, że praktyka nie jest podobna do „sprzedaży córek” i chociaż terminologia związana z praktyką w językach ojczystych nie zawsze kojarzy się z wymianą ekonomiczną, niektórzy krytycy utrzymują, że bridewealth wiąże się z utowarowieniem kobiet i zachęca mężczyzn do „kupowania” kobiety.
debata na temat znaczeń i społecznych implikacji małżeństwa jest mocno podzielona i jest kwestią, która wpływa na życie tysięcy młodych ludzi próbujących zawrzeć związek małżeński na całym świecie. Bridewealth, a dokładniej znaczenie praktykowania bridewealth, jest tematem programów telewizyjnych i radiowych, filmów pełnometrażowych (na przykład Lobola Fanie Furie), czasopism, stron internetowych i blogów, a także jest przyczyną podjętą przez wiele organizacji non-profit na całym świecie (np. MIFUMI). Debata o małżeństwie w XXI wieku to nie tylko kwestia płci, seksualności, wymiany małżeńskiej i władzy, ale także kwestia modernizacji, praktyki kulturowej i tożsamości kulturowej.
Christine Jourdan, Alexis Black i Fabienne Labbé